دیشب بعد از مدت ها واقعا شب شادی داشتم. بودن کنار دوستایی که مدت ها ازشون فاصله گرفته بودم دوباره همۀ خاطرات خوش گذشته رو برام زنده کرد. هر چی باشه ماها از بچگی با هم بزرگ شده بودیم. با هم همبازی بودیم. زندگی رو کنار هم تجربه کردیم و بزرگ شدیم.
با دیدن صمیمیت و بگو بخندشون، یک لحظه به فکر فرو رفتم. خیلی ناراحت شدم وقتی یادم اومد یه موقع بیخودی و به خاطر یه کس دیگه رابطمو باهاشون قطع کردم. حتی کسی هم که عشق دوران بچگیم بود، با اینکه مجبور شده بودم حتی شمارشو از تو گوشیم پاک کنم، دوباره با همون صمیمیت گذشته در کنارم بود، و طوری با محبت رفتار می کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. دوست داشتم بهشون بگم بابت گذشته ها متاسفم، ولی فرصت جبران اشتباهم دیگه گذشته بود. و البته اونهاهم انگار انتظار عذرخواهی از من نداشتن.
همه چی به کاملی گذشته بود. از آتیش بازی ها و ترقه ها گرفته، تا صف شدن و پریدن از روی آتیش و بزن و بکوب آخر شب. فقط یه اشکال وجود داشت. اینکه شاید سال دیگه همین موقع دیگه هیچ کدوممون اینجا و کنار هم نباشیم...
یک مرحلۀ دیگه از زندگیم هم سپری شد.
واقعا راست میگن که دانشگاه بهترین مقطع زندگی هر کسی است.
تجربۀ اتفاقات جدید، چه شیرین چه تلخ، که منو با یه دنیای جدید آشنا کرد.
در طول این شش سال و اندی خاطرات خوب و بد زیادی داشتم.
یاد سر کار گذاشتن تو جشن ورودی بخیر.
تجربۀ کلاسهای ریاضی 1 و 2 و استرس اینکه نمودار میزنن یا نه.
یاد کلاس پیچوندنا و امتحان دادنا،
یا دور همیامون توی تعاونی؛ چه قدر می خندیدیم و چه کارایی می کردیم.
تجربۀ یک عشق، که شاید خیلی خوب تموم نشد ولی خاطرات خوبی هم داشت که هیچ وقت فراموش نمی کنم.
یاد رستوران رفتنا، خرید رفتنای بعد دانشگاه؛ یاد اردو ها و کوه هایی که رفتیم،
یاد دونه دونه رفتن بچه ها و مهمونی های خداحافظی.
یادش بخیر قبولی ارشد، جلسه های یکشنبه، استرس مقاله، استرس روز دفاع...
تو این مدت چیزهای زیادی یاد گرفتم و با افراد زیادی آشنا شدم.
یه سری آمدند و رفتند.
یه سری دیگه آمدند و ماندند و شدن صمیمی ترین دوستای من.
ولی خاطرات این دوره رو چه خوب چه بد، هیچ وقت با هیچی عوض نمی کنم.
کسی برای من و تو دلش نسوخت،
دستامون از هم جدا دستای سرد.
کسی برای آخر قصۀ ما، واسه مرگ عشقمون گریه نکرد.
پ.ن: امروز که بعد از مدت ها دوباره دیدمت، تازه فهمیدم که خیلی وقت بود بهت فکر نکرده بودم.
از تمام خاطره هایی که پیش از این داشته ای تنها آنهایی را در خاطر نگاه دار که تو را خشنود می سازد و لبخندی را از گذشته به یادت می آورد.
مرور خاطراتی که غرق در کینه و نفرت هستند، جز آن که بیشتر تو را اندوهگین کند و شیرینی خاطرات خوب گذشته را تلخ کند، هیچ اثر دیگری ندارد.