زندگی تازه

دلم خیلی برای اینجا تنگ شده بود. شاید دو ماهی میشد که درگیر زندگی بودم و فرصت نکردم به اینجا سر بزنم. حس کردم شاید تغییرات جدید زندگیم دلیل خوبی باشه که از نو شروع کنم.

یه زندگی جدید، محیط جدید با آدمای جدید؛ یه جورایی غریبه س.

شاید تا حدودی هراسناکه، ولی هراسش از نوعی نیس که تورو بترسونه. بیشتر شبیه هیجانه.

هیجان مواجهه با یک دنیای جدید که هیچی دربارۀ آینده ش نمیدونی.

اینجا همه چیز با خونه فرق میکنه، دغدغه ها دیگه شبیه دغدغه های خونه نیست. نگرانی کمتره، استرس کمتره. احساس میکنی حتی آدمها هم مهربون ترن.

ولی دغدغه های خودش رو هم داره.

...و دلتنگیا که خوب اولا بیشترن ولی کم کم بهتر میشن.

آدم فراموش میکنه... فک کنم این یکی از بهترین نعمتایه که خدا بهمون داده.

زندگیه جدیدمو دوست دارم.

آروم و سبز!

همونجوری که همیشه آرزو داشتم